Nieuwe liefde

Toen we elkaar voor het eerst zagen, was het liefde op het eerste gezicht. Die eerste aanblik. Gisteren hadden wij eindelijk de stoute schoenen aangetrokken. Onze eerste date. Gestrikt voor een hele dag. Samen. Ik liep met mijn hoofd in de wolken. Dacht dat ik de blauwe lucht kon aanraken met mijn wijsvingers. Ik voelde me groots. Zo groot had ik me nog nooit gevoeld. We genoten van de voorjaarszon die fel op onze neuzen scheen. We werden aangekeken. We oogden gezellig samen. Een ‘goed paar’ was vaak de conclusie. Bepaald geen instapmodel, maar heel volwassen. Niemand kon ons iets in de schoenen schuiven. Pas rond tienen in de avond scheidden onze wegen. Met lood in de schoenen liep ik weg. Tegelijkertijd landde ik. Voelde ik weer de aarde onder mijn hielen. En vandaag… vandaag even geen date. Even geen paar. We hebben gisteren al zoveel wegen bewandeld. Ik en mijn te leuke, roze pumps met hakken van 7 centimeter. Spierpijn in mijn kuiten. Aaauuww!

Rode blossen

Alleen al de gedachte dat hij straks weer wordt aangeraakt. Dat hij met zorg wordt gemasseerd. Dat hij wordt geaaid. Dat hij daarna tot grote hoogte komt en weer liefdevol wordt opgevangen. Ik sidderde op mijn stoel. Kippenvel over mijn hele lijf. Van kruin tot kleine teen. Diep in- en uitademen kon dat niet voorkomen. Rode blossen werden langzamerhand zichtbaar op mijn wangen. Net zo rood als hij. Warm. Een onrustig gevoel. Ik bedacht me om het een halt toe te roepen. Ik kon het niet aan, dacht ik. Mijn hoofd vulde zich met dilemma’s. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen dat het over moest zijn. Het plezier. De glimlach. Zo licht als een veertje. Zwevend. Drie dagen gunde ik hem én hen het plezier. Maar vandaag heb ik hem per ongeluk en misschien wel expres, zijn verdere zweven ontzegd. Geen krassende geluiden meer. Ballon stuk.

Waslabelvragen

Ik heb een jurkje. Nu denk je misschien ‘waarom wil ik dit weten’. Nou, dit jurkje is niet zomaar een jurkje. Hij is heel erg leuk en heel erg gekleurd. Heel veel kleurtjes. Bloemen, vogels, takjes en vlinders. En het boeiendste deel van dit jurkje bevindt zich aan de binnenkant. Het waslabel. Het wat? Het waslabel. Er zit een heel interessant waslabel in. Inspirerend zelfs. Je gaat je er van alles bij afvragen. Behalve de benodigde informatie staat er ook een instructie op:

“Wassen en strijken met gelijke kleuren. Voor het beste resultaat in een waszak.”

Ik heb dat even op me in laten werken. Wassen met gelijke kleuren? Uit elkaar knippen, wassen en weer in elkaar zetten? Hoe werkt dat? En dan wordt je ook nog geacht het ding te strijken met gelijke kleuren. Het wordt steeds ingewikkelder. Ik ben ook erg nieuwsgierig naar het ‘beste resultaat’. Kijk, ik begrijp heus dat doorgelopen kleuren daar niet mee bedoeld worden. Pluisjes evenmin. Wassen in een waszak, lukt me. Absoluut. Maar moet ik ook strijken in een waszak? Het staat er wel. Maar het resultaat is dan een jurk vol vouwen waar je ze niet wil hebben volgens mij. Niet geprobeerd, maar vermoed dat die actie niet het ‘beste resultaat’ geeft. En om het dan nog ingewikkelder te maken moet je het eigenlijk ook strijken met gelijke kleuren in een waszak. Ja, dat wordt een hele tour. En dan te bedenken dat de stiksels aan de buitenkant rood zijn en de stof niet. Tellen de stiksels ook mee als we het over gelijke kleuren hebben? Poehee… volgende keer gewoon effen zwart, van plastic, wassen niet nodig. Na één keer dragen pak je gewoon een nieuwe van de rol.

Fleurig, saaie hoek

Het staat gezellig. Fleurig. Kleurrijk. Heeft ook nog iets gezonds geloof ik. Doet iets met de lucht. Nou verwacht ik dat bij ons die impact heel klein is. Want zoveel hebben we er niet. Heb ze puur voor de leuk. Vult een lege plek die ooit saai was. Sommigen kunnen jaren mee. Zo schijnt in ieder geval. Toen ik nog thuis woonde stond daar een exemplaar die het plafond aanraakte. Jaren, zo niet eeuwen oud. Maar dat is mij nog niet gelukt. Heb ook nog nooit een nieuwe huisvesting hoeven aanschaffen. Schijnt ook wel eens nodig te zijn. Maar zo ver komt het bij mij niet. Ik zie ze heus wel staan. In een verveeld momentje kan ik er ook wel eens aandachtig naar kijken. Maar toch.. Ik denk er gewoon niet aan. Heb ’t zelfs al eens in mijn mobiel ingesteld dat ik wekelijks herinnerd word. Maar die herinnering komt dan net op het verkeerde moment. Druk met iets anders. Geen zin. Doe ik morgen wel. En dan komt het er niet van. Uitstel wordt afstel. Afstel wordt uiteindelijk een lelijk, dor, droog geval. De hoek die fleurig was, is weer saai. Dus begeef ik mij weer naar de winkel. Kom er inmiddels zo vaak dat ze overwegen speciaal voor mij een loyaliteitsprogramma op te zetten. Kan natuurlijk ook voor nep gaan. Maar dat is het dan toch ook weer niet. Nee, ik ga gewoon heel regelmatig naar het tuincentrum om een nieuwe kamerplant aan te schaffen.