Pootjebaden

Het belooft een ware beleving te worden. Een sensatie die zijn weerga niet kent. Mijn hersenen zijn nu nog 'down to earth' en ik schat het in als 'onvergetelijk'. Het wordt een droom. Ik denk zelfs dat het niet bij een keer kan blijven. Het lijkt te gaan smaken naar meer. Het zou zelfs een verslaving kunnen worden. Een hogere sfeer waarvan je zou willen dat het eeuwigdurend was. Ik tref de voorbereidingen. Laat het bad vollopen. Heet water.  Dampend. De blaadjes die straks in het water gaan zweven liggen klaar.... Eerst even doorkomen, pootjebaden. Dan langzaam in het hete, dampende water glijden. Zwevende blaadjes verspreiden een mysterieuze geur. Ik neem de geur tot me. Hoe meer ik dat doe, hoe groter het genot... En dat komt allemaal door een voor de inhoud ergonomisch gevormd zakje. Een pyramidetje waardoor de blaadjes vrij kunnen zweven. En doordat ze zich vrij voelen laten ze alles los wat ze in zich hebben... Maar voor het zover is moet het zakje eerst zijn adem inhouden, breng ik hem in de verdrukking en mag ik blij zijn als ik mijn vingers niet brand aan het hete water. Pootjebaden met een hindernisje. Hindernis theekopje. Het pyramidetje is net te breed voor een heel gewoon theekopje. Maar eenmaal klaar is het een sensatie hoor, net zoals het ouderwetse, rechthoekige zakje. Thee 'can do that' zal ik maar zeggen.