Toen we elkaar voor het eerst zagen, was het liefde op het eerste gezicht. Die eerste aanblik. Gisteren hadden wij eindelijk de stoute schoenen aangetrokken. Onze eerste date. Gestrikt voor een hele dag. Samen. Ik liep met mijn hoofd in de wolken. Dacht dat ik de blauwe lucht kon aanraken met mijn wijsvingers. Ik voelde me groots. Zo groot had ik me nog nooit gevoeld. We genoten van de voorjaarszon die fel op onze neuzen scheen. We werden aangekeken. We oogden gezellig samen. Een ‘goed paar’ was vaak de conclusie. Bepaald geen instapmodel, maar heel volwassen. Niemand kon ons iets in de schoenen schuiven. Pas rond tienen in de avond scheidden onze wegen. Met lood in de schoenen liep ik weg. Tegelijkertijd landde ik. Voelde ik weer de aarde onder mijn hielen. En vandaag… vandaag even geen date. Even geen paar. We hebben gisteren al zoveel wegen bewandeld. Ik en mijn te leuke, roze pumps met hakken van 7 centimeter. Spierpijn in mijn kuiten. Aaauuww!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten