Een grote winkel. Vanmorgen. Ik rekende af. De mevrouw van de kassa zat met frisse tegenzin op haar werk. Een diepe zucht. Met moeite zei ze gedag.
Ik moest mijn uiterste best doen om de mevrouw goed te verstaan. En dat kwam niet door het volume van haar stem. Maar door haar taalgebruik. Ze praatte nogal ‘plat’. “Mogge! Wai hebbe een oahnbiedung, as u nou je meeladres hierloaht, dan ken u ven mai een heule mooie bootskeppetas kraige”. Het duurde even voor tot me doordrong wat ze mij vertelde. Ondertussen had zij de boodschappentas al tevoorschijn getoverd. Een exemplaar opvallend voorzien van logo’s van de winkel. Knalkleur, opzichtig reclamemateriaal. Bedankt voor het aanbod. Ik heb al een boodschappentas. Ik neem mijn aankopen zo mee. Zonder tas. “Nou, u mot het zelluf wetuh, faine dag nog”. U ook een fijne dag mevrouw.
Ik moest mijn uiterste best doen om de mevrouw goed te verstaan. En dat kwam niet door het volume van haar stem. Maar door haar taalgebruik. Ze praatte nogal ‘plat’. “Mogge! Wai hebbe een oahnbiedung, as u nou je meeladres hierloaht, dan ken u ven mai een heule mooie bootskeppetas kraige”. Het duurde even voor tot me doordrong wat ze mij vertelde. Ondertussen had zij de boodschappentas al tevoorschijn getoverd. Een exemplaar opvallend voorzien van logo’s van de winkel. Knalkleur, opzichtig reclamemateriaal. Bedankt voor het aanbod. Ik heb al een boodschappentas. Ik neem mijn aankopen zo mee. Zonder tas. “Nou, u mot het zelluf wetuh, faine dag nog”. U ook een fijne dag mevrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten