Weet je nog? Dat je niet hoefde te twijfelen? Het is een ‘hij’ geworden. Zaterdagochtend heel vroeg zag hij het levenslicht. Om vijf minuten over twee. En dat was twee uur nadat hij zich aandiende. Snel geboren. Thuis.
Hij heeft een Italiaanse naam gekregen. Omdat zijn grote zus ook een Italiaanse naam heeft. Zij heet Dante. Dat is eigenlijk een jongensnaam. Wij vonden het ook leuk voor een meisje. Haar naam komt van Dante Alighieri, een filosoof. Een nationale held in Italië. Eén van de grootste schrijvers van de Europese middeleeuwen. Op 9 april kreeg haar broertje ook een Italiaanse naam, Gian. Geïnspireerd door de welbekende Gian Lorenzo Bernini. Beeldhouwer en Architect. In Italië kennen ze geen ‘G’ zoals wij die kennen. Zij spreken Gian uit als “djan”. Wij hebben het vernederlandst naar “giejan”. Natuurlijk zal het best voorkomen dat het even stil is voor zijn naam wordt opgelezen van een lijst. Hoe spreek je het uit? Natuurlijk gebeurt het dan ook dat het verkeerd wordt uitgesproken. Maar toch heeft het ons niet weerhouden. Om onze mooie, gezonde zoon de naam Gian te geven. Alles gaat goed. Alles is goed. Voor de tweede keer kreeg onze liefde handjes en voetjes. Wij genieten van ons tweede geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten