Het is jammer voor mij. Maar het zat eraan te komen. Klein wordt groot. Houdt het langer vol. Twee jaar en vier maanden heeft het geduurd. Best lekker hoor. In die tijd kon ik van alles doen. Hangen op de bank, boekje lezen, buiten zitten… en alles wat je nog kan bedenken.
Het werd de laatste maanden al steeds een beetje korter. Ooit begon het met vier. Dat is vrij lang zo gebleven. Maar vier werd drie. Drie werd twee. En toen we op twee zaten, dat is sinds februari ofzo werd het aan het einde van de dag weer lastiger. Zeven uur erin, zingen en kletsen tot acht uur. Soms wel tot half negen of negen uur. Ja, zingen en kletsen in d’r eentje houdt ze best een tijdje vol. Gewoon de dag doornemen of liedjes zingen voor je knuffels. Maar het is nu toch echt voorbij. De hele dag druk spelen, rennen en puzzelen. Om zeven uur naar bed en om kwart over zeven is ’t stil boven. Het middagslaapje is niet meer. Eruit gesloopt. Twee uurtjes slapen tussen de middag past niet meer in ’t patroon. Over en sluiten ermee. Kleine meisjes worden groot.
tsja, net nu je die paar uurtjes zo goed kunt gebruiken...
BeantwoordenVerwijderen