Mijn dochter is fan van spek. Je weet wel. Die zachte zoete dingen. Vaak geel en roze gekleurd. Met of zonder laagje suiker. Ze verkopen die dingen ook in uitdeelverpakkingen. Tien kleine zakjes in een grote zak.
Vanmorgen. Ze had alle spekjes uit het kleine zakje gretig naar binnen gewerkt. Het lege zakje was voor mij. De nieuwe puzzel maakte dat er even geen tijd was om naar de prullenbak te lopen. Mocht ik doen aangezien ik toch naar de keuken ging om koffie in te schenken. Tijdens dat loopje vroeg ik me af waar spek eigenlijk van gemaakt was. Wat moet je mengen om zulke zachte zoete kussentjes te creëren. De ingrediëntenlijst moest mij het antwoord geven. Dat deed het ook. Hoewel ik het productieproces nog eens moet opzoeken. Die lijst met ingewikkelde en minder ingewikkelde stofjes en dingetjes gaf mij een heel andere kijk op spek. Eigenlijk gruwel ik sindsdien van spek. Spek blijkt namelijk iets te bevatten van varkens. Ik schrok daarvan. Varkensgelatine. Gelatine wordt van de collageen uit huid en weefsels van varkens gemaakt. Ik wist dat niet. Ik eet wel vlees enzo, maar dat ook snoepgoed iets bevat van dieren… Misschien moet ik er gewoon niet te veel over nadenken. Voor mij voorlopig geen spek meer. En geen ingrediëntenlijstjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten