Als zo vaak, deed ik ook vandaag mijn boodschappen bij u. Ik had niet weinig. Boodschappen voor heel het weekend. Met een kar vol boodschappen kwam ik aan bij de kassa. Ik was meteen aan de beurt.
Zoals velen zet ik mijn boodschappen ‘tactisch’ op de lopende band. Dat wil zeggen: het zwaarste vooraan, alles wat tegen een stootje kan in ’t midden, breekbaar achteraan. De mevrouw van de kassa begon direct te scannen, ik kon haar maar net bijhouden. Het feit dat ik nog aan het uitladen was en zijn al scande was niet heel handig. Ik zag mijn boodschappen aan de andere kant van de band langzaam een berg vormen. Door het geweld van de lopende band werden de breekbare artikelen moeiteloos vermengd met de zware. Zelfs de eieren werden zonder gene naar de andere kant getransporteerd. Evenals een zak chips. Die laatste twee kon ik nog net redden van een verpletterende druk van de pakken sap. Ik stortte mij meteen op het inladen van de boodschappen. Gewoon in de kar, ik had de tassen in de auto laten liggen. Dus ik kon ‘op snelheid’ alles weer inpakken. Toen ik tussendoor afrekende kwam de volgende klant. Tot mijn schrik werd zonder meedogen de grote stok van de lopende band naar de andere kant geschoven. Zodat er ruimte ontstond voor de boodschappen van de ander. Maar, waar de caissière geen rekening mee hield was wat er al op de band lag. Het door mij zorgvuldig uitgekozen schaaltje Gelderse gekookte worst werd als een vloeipapiertje dubbelgevouwen. Ik zag het dopje van het pak fruitsap bijna openspringen van de druk. En, het had niet veel gescheeld of de zak borrelnootjes was met een enorme knal opengesprongen. Misschien iets om op te nemen in uw instructies? Dat caissières klanten een beetje tijd geven om uit en in te laden? Goede suggestie al zeg ik het zelf. Tot volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten