Najaar 2005. Wij pakten onze koffers voor een reis naar Thailand. Klaar voor vertrek. Sleutels mee, we moeten tenslotte ook weer een keer ons huis in. Sleutelbos uitgedund, de autosleutel bleef thuis. Weggelegd.
Bij thuiskomst constateerden wij dat de autosleutel té goed opgeborgen was. Héél goed. Onvindbaar goed. We hebben een nieuwe sleutel laten maken. In 2007 verhuisd. Alles ingepakt. Sleutel niet gevonden. Laatst hadden we het erover dat we die sleutel nooit meer terug hebben gezien. Vertrokken met de Noorderzon. De auto waar de sleutel op past hebben wij allang niet meer. Paar dagen geleden: ingeving. We hadden die autosleutel in een la gelegd. Dat kastje hebben wij nog steeds. Staat op zolder. Misschien is de sleutel wel achter de la gevallen. Ligt hij al jaren op de bodem van het kastje. Hij heeft gekeken, afgelopen week. Toen ik thuiskwam lag de bewuste sleutel op tafel. Hij was dus niet vertrokken. Hij had geen pootjes gekregen. Hij was donker gewend, dus we hebben hem een nieuwe donkere plek gegeven. Een zwarte vuilniszak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten