zaterdag 18 december 2010

Geen zegels, maar

Wij hebben op loopafstand een supermarkt. Handig. Maar we komen er zelden. Groente en fruit is er vaak van ‘dezelde-dag-opeten-want-morgen-kun-je-het-weggooien-kwaliteit’. Daarom rijden wij een station verder. Dan kunnen we voor meerdere dagen halen. Prima wat ons betreft. Bij de supermarkt op loopafstand komen wij alleen voor ‘oeps-vergeten-artikelen’.

Had een paar dingen vergeten. Dus lopend naar de winkel. Het is rustig bij de kassa. Ik leg de artikelen op de band. De mevrouw scant en zegt hoeveel ik moet betalen. Of ik nog zegels wil. Ik bedank vriendelijk. Of ik wel weet waarvoor ik spaar. Ja, heb ik gezien, een messenset. Ik heb al zo’n set, een nieuwe is niet nodig. Fout antwoord. De set is van een heel goed merk. Als ik daarvoor spaar dan kan mijn huidige set in de prullenbak. Nogmaals vriendelijk bedankt. Een zucht achter de kassa. Ze oppert dat ik de zegels mag meenemen, dan kan ik later nog besluiten om toch voor de set te sparen. Ik bedank haar voor de derde keer. De volgende klant parkeert zijn karretje bij de lopende band. Hij wil ook geen zegels. Als ik wegloop hoor ik hoe ze hem probeert te overtuigen. De aanhouder wint vast wel een keer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten