Vanmorgen bij de kapper. Afspraak om negen uur. Verven en knippen. Stipt op tijd stapte ik de salon binnen. De verfkar stond al klaar. Ik kon meteen gaan zitten. Ik was de eerste ‘verfklant’. Na tien minuten was mijn haar ingesmeerd met een roodbruine drab. Ik mocht aan tafel gaan zitten. De verf moest twintig minuten intrekken.
Kopje koffie. Een tijdschrift. Wachten tot de marinade voldoende ingetrokken was. Ondertussen kwam er een meneer binnen. Een man van rond de zeventig. Hij moest even wachten. Aan tafel. Ook een kopje koffie. De meneer staarde. Naar mij. Onophoudelijk was zijn blik op mij gericht. Ik voelde me ongemakkelijk. Er kwam een mevrouw bij ons aan tafel. Zijn blik ging naar haar. Opluchting. Maar, de mevrouw werd al vrij snel naar de wasbak gedirigeerd. Weer met z’n tweeën aan tafel. Weer een starende blik op mij gericht. Ik wist niet waar ik kijken moest. Probeerde iets weg te draaien. Zijn blik volgde. Hij was aan de beurt om te knippen. Dat hij tegenover mij zat leek uren te duren. Het waren slechts tien minuten. Van een afstand zag ik dezelfde starende blik. Hij keek in de spiegel. Staarde naar de kapper.
Kopje koffie. Een tijdschrift. Wachten tot de marinade voldoende ingetrokken was. Ondertussen kwam er een meneer binnen. Een man van rond de zeventig. Hij moest even wachten. Aan tafel. Ook een kopje koffie. De meneer staarde. Naar mij. Onophoudelijk was zijn blik op mij gericht. Ik voelde me ongemakkelijk. Er kwam een mevrouw bij ons aan tafel. Zijn blik ging naar haar. Opluchting. Maar, de mevrouw werd al vrij snel naar de wasbak gedirigeerd. Weer met z’n tweeën aan tafel. Weer een starende blik op mij gericht. Ik wist niet waar ik kijken moest. Probeerde iets weg te draaien. Zijn blik volgde. Hij was aan de beurt om te knippen. Dat hij tegenover mij zat leek uren te duren. Het waren slechts tien minuten. Van een afstand zag ik dezelfde starende blik. Hij keek in de spiegel. Staarde naar de kapper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten