Rokken en grijze pakken

Afgelopen donderdag had ik een blogvrije dag ingeroosterd. Had een beursdag. Vroeg opgestaan, voor dag en dauw vertrokken naar de beurslocatie. Geholpen met het inrichten van de stand. De hele dag bemande ik en een paar collega’s de stand.

Een beurs voor branchegenoten. Genodigden. Een paar honderd grijze pakken en enkele rokjes met hoge hakken. Stropdassen in alle soorten en maten. En als je dan op zo’n dag even met niemand aan het praten bent, dan ga je mensen kijken. Ik in ieder geval wel. Ik ga dan vooral letten op grappige, opmerkelijke en heel foute dingen. Zo was er een mevrouw die ’s morgens bij de opening trots over de beursvloer paradeerde in een rokje dat twee maten te klein was. Ze droeg hakken van minstens tien centimeter. Einde dag bleken de schoenen in ieder geval geen goede keus, paraderen was strompelen geworden. Met ingehouden adem paste de rok nog net. Tijdens de lunch zag ik een meneer die een zachte witte bol met beleg naar binnen wurmde. Zonder handen. Hij had wel twee exemplaren aan het uiteinde van zijn armen, de ene deed dienst als drager van een koffiekopje, de ander werd gebruikt om de linnentas volgepropt met beursgadgets te dragen. Zag er een beetje oertijderig uit. Heb ook nog een mevrouw gezien wiens colbert de spanning niet aankon. De middennaad op de rug opengescheurd. Al met al weer een leuke dag. Praten reken ik tot één van mijn hobby’s. Mensen kijken vind ik op z’n tijd best heel leuk. Ik heb me dus weer prima vermaakt.