Voedertijd

Vanmiddag. Half vijf. Ik sleepte een blauw mandje achter me aan. Moest even een paar boodschappen halen. Bij de grootgrutter. De welbekende.

Ze hebben weer gescoord. Inmiddels is het al een schot voor open doel. Geen keeper meer nodig. Wegens succes geprolongeerd. De populariteit van de actie neemt steeds gekkere vormen aan. Als je hebt betaald, je boodschappen ingeladen, dan begint het. Een grote grasmat, afgezet met een lintje,daarachter tientallen fans. Ik kreeg een beetje een beeld van voedertijd in de dierentuin. Je kent ’t wel. Juichende zeeleeuwen als de verzorger binnenkomt met een emmertje vis. Uitzinnige apen als de verzorger alleen al om het hoekje kijkt. Natuurlijk zijn het geen dieren. Het zijn heel gewone kindjes die meer dan graag de gaten in hun plakboek willen opvullen. Die graag een plaatje willen van hun grote voorbeeld. Dus iedereen die in het bezit zou kunnen zijn van de begeerde plaatjes, wordt aangesproken, toegeschreeuwd of gesmeekt om de plaatjes af te geven. Als dit de eredivisie was, dan stond de grootgrutter bovenaan. Ze hebben het weer voor elkaar. Complimenten. Goede actie. Maar ik ga de komende weken tijdens schooltijden m’n boodschappen halen.