De kop is eraf. Het begin is er. Het was weliswaar een saai klusje. Wel belangrijk. Precisiewerk. Van de bouw, nu zo’n vier jaar geleden, zaten er nog wat vlekjes. Langs de bovenste rand van de muur. Waren nog restjes van de lijm die de muur op zijn plaats houdt. Die zijn nu net zo wit als de muren en het plafond. Niets meer van te zien.
De volgende stap is het afplakken van twee van de vier nu nog wit gestuukte muren. Die krijgen een kleurtje. Maar voor ik los mag gaan met de nieuw aangeschafte vachtroller moeten we eerst nog voorstrijken. Ook zo’n saai klusje. Maar ja, wel belangrijk. Anders is het fuchsiaroze deel van de lambrisering van verf binnen de kortste keren opgezogen. En datzelfde geldt voor de rode rand erboven. Nu de kop eraf is, loopt m’n hoofd over. Van de ideeën. Het creatieve deel van mijn brein werkt op volle toeren. Fijn, precies op het juiste moment. Alles geeft inspiratie. Oké, bijna alles. Van de zondagkrant die vanmorgen op de mat viel word ik nog steeds niet enthousiast. Hetzelfde geldt voor de door de glazenwassers platgestapte bodembedekkers in de voortuin. Moet ik nog eens vervangen. Back to the girlsroom. Ik zie al helemaal voor me hoe het worden moet. De verfkleuren zijn helemaal leuk. En ik kijk enorm uit naar het kunstwerk van behang wat ik in gedachten heb. Maar voor de leuke dingen, altijd eerst weer iets saais. We behangen op een MDF-plaat, die moet eerst in de grondverf… Met het einddoel in gedachten worden saaie klusjes een beetje leuker. Een klein beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten