(On)gecensureerd

Aangezien de boodschappenlijst afgelopen week een hersenkraker was, hadden wij voor vandaag nog geen eten in huis. Besloten om niet te koken, maar te halen. Heel ongezond. Maar zo af en toe zondigen is helemaal niet erg. Zeker niet als je er versgeperste fruitsap bij drinkt. Zo, ook weer goedgepraat.

Ik naar de snackbar. Bestelling gedaan. Bonnetje met nummer twee. Op de wachtbank. Het was kwart over zes. Boven de snacketalage een grote platte televisie. RTV NH stond op. Daar was op dat moment een pikant programma. Er werd gefilmd in een ‘speelgoedwinkel voor grote mensen’. Of, om het ongecensureerd te zeggen: een winkel met erotische artikelen. Er werd ingezoomd op een bepaalde stelling. Naast mij op de wachtbank een jongetje. Jaar of vijf. Zijn moeder ernaast. “Kijk mama, een heleboel neppiemels op de televisie. Waar zijn die voor?”. Moeders liep enigszins rood aan en deed net of ze het niet hoorde. Jongetje herhaalde zijn vraag. Stemgeluid verdubbeld qua volume. Moeders rode kleur verdubbelde ook. “Dat vertelt mama nog wel een keer” probeerde zei tactisch te antwoorden. Zoonlief nam geen genoegen met een ontwijkend antwoord. Tot overmaat van ramp, voor moeders dan, werd er ingezoomd op een rek met tijdschriften. Naakte dames op de cover. “Mam, waarom heeft die mevrouw geen kleren aan? Dat hoort toch niet op de voorkant van een boekje?”. De rode kleur werd bijna paars. “Nummer twee”. Net op tijd. Met ingehouden schaterlach verliet ik de snackbar.