Iedereen heeft vast wel eens een moment dat hij bedenkt ‘hoe zou het zijn als ik een … was’. En op de puntjes kan dan van alles staan. Van zeeppompje tot tafelpoot. Van afstandsbediening tot ruitenwisser. Ik had vandaag zo’n moment.
Ik had er eentje vast. Bekeek hem aandachtig. Bedacht me hoe zijn leven eigenlijk verlopen is. Hij begint hoog in de boom. Brengt daar een korte jeugd door. Als hij volwassen wordt verlaat hij zijn warme, zonnige haven. Hij verruilt hem voor een donkere en koele woonplaats. Wordt vervolgens in de spotlights gepresenteerd tussen soortgenoten en verre familieleden. Eerst bedolven onder de ouderen. Als hij dan uiteindelijk de oudste is, ligt hij bovenaan. Hij mag dan eventjes genieten van het uitzicht op ingeblikte collega's. Even later wordt hij meegenomen, ingepakt in een donkere tas. Uitgeladen op een schaal waar hij weer een paar oude bekenden treft. Vervolgens wordt hij door mij bruut ontdaan van zijn beschermlaag en verpulverd in de sapcentrifuge. Dit geeft toch een heel andere kijk op zijn wereld... Nee, ik ben niet doorgedraaid. Ik had gewoon even geen inspiratie. En om dat te krijgen ga ik me dingen afvragen. Iets ongewoons. Iets geks, iets vreemds, iets wat je anders nooit zou bedenken. En mijn bron van inspiratie was vandaag een sinaasappel. Ik vroeg me af hoe zijn leven verlopen is. Een beetje vreemd (om daarover na te denken), maar wel lekker (een vers sapje).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten