The heat of the moment. Me and my big mouth. Ik flapte het eruit voor ik er zelf erg in had. Geheel terecht vond ik. Maar toch niet slim. Niet tegen hem. Het had duur af kunnen lopen.
Stond bij een kruispunt, vooraan bij het stoplicht. Er was een aanrijding geweest. Hulpdiensten waren ter plaatse. Ik moest eigenlijk linksaf, maar daar was ’t gebeurd. Toen ik daar achter de witte lijn, voor het rode licht stond te wachten kwam hij naar mijn auto gelopen. Ik deed mijn radio uit en het raam naar beneden. Hij schreeuwde tegen mij “wachten jij! Pas rijden als ik het zeg! ”. Nee, hij zei dat niet op aardige toon, hij bracht het op onaardige wijze en luidkeels uit. Schreeuwend. Mijn antwoord was er uit voor ik er erg in had: “Is goed!”. Ik vertelde hem dat op een zelfde onaardige luide toon. Ik schreeuwde mijn antwoord… Oeps… ik de flapuit. Niet nagedacht… Weer op strenge toon, maar minder luid “Gaan we bijdehand doen mevrouwtje?”. Op vriendelijke toon antwoordde ik hem “nee hoor meneer, maar als u naar mij schreeuwt zonder reden, dan doe ik dat terug”. Hij wilde iets zeggen, slikte het in en zei op vriendelijke toon “u mag doorrijden, rechtdoor graag, linksaf mag nu niet”. “Dank u wel meneer”. Sorry zeggen ging hem iets te ver blijkbaar, maar zijn gezicht sprak boekdelen. Geeft niet hoor meneer, volgende keer even nadenken voor u gaat schreeuwen. Oh, en nog een tip: ‘mevrouwtje’ klinkt een beetje neerbuigend. Ander woord voor kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten